Κάπου στα «σύννεφα», όπως έλεγαν κάποιοι «ειδικοί» του ποδοσφαίρου για εμάς ότι βρισκόμασταν, της δικής μας όμως πραγματικότητας, συναντηθήκαμε με τον Αντώνη Μαραγκουδάκη και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το δικό μας ρομαντικό ταξίδι σ’ αυτό το χώρο.
Είχαμε την ευτυχία να έχουμε συνοδοιπόρους τον Αντώνη, τους φίλους και συνεργάτες του στη διοίκηση, αλλά τη μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση να έχουμε παίκτες αυτά τα υπέροχα παιδιά!
Παιδιά για τα οποία νιώθω μεγάλο σεβασμό, είναι τιμή μου που συνεργάζομαι μαζί τους και νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός ΥΠΕΡΟΧΑ τους ταιριάζει απόλυτα!
Θέλω, λοιπόν, σε όλους αυτούς να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, για όλα αυτά που έχουμε καταφέρει.
Θέλω να σας πω ότι το συναίσθημα που υπάρχει είναι πολύ πιο δυνατό από αυτό της μίας νίκης, της μιας χαράς για κάτι πρόσκαιρο, είναι συναίσθημα ζωής, ανάσας, δημιουργίας!
Αυτό που δημιουργούμε καθημερινά εκεί, σ’ αυτή την όμορφη γωνιά της Αθήνας, είναι υπέροχο!
Μέσα στη μαυρίλα που απλώνεται γύρω μας, με όλα αυτά τα προβλήματα και τις δυσκολίες, εμείς έχουμε να αντιπαραθέσουμε την αισιοδοξία, τη διαφορετικότητα, την αγωνιστικότητα, την ηθική, το χαμόγελο.
Εκεί εμείς παράγουμε ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚO ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Εκεί τα παιδιά μαθαίνουν να αγωνίζονται, μαθαίνουν τις αξίες του ποδοσφαίρου για συμπεριφορά μέσα κι έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, μαθαίνουν να σέβονται τους αντιπάλους, με τους οποίους δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα άλλο πριν και μετά τους αγώνες.
Μαθαίνουν να βγαίνουν νικητές μέσα από διάφορες δύσκολες διαδικασίες. Μαθαίνουν να χαίρονται το παιχνίδι, να συνεργάζονται, μαθαίνουν να διεκδικούν, να κατακτούν και να διατηρούν το σωστό, το δίκαιο.
Θέλουμε τα παιδιά να βγαίνουν πραγματικοί πρωταθλητές, νικητές μέσα στα γήπεδα αλλά και στη ζωή τους έξω απ’ αυτά.
Τέσσερα χρόνια τώρα, από μία παρέα της γειτονιάς που έπαιζαν μπάλα και τους ήξεραν οι φίλοι τους και ίσως κάποιοι δικοί τους, έγιναν γνωστοί σε όλη την Αθήνα, έγραψαν με έντονα γράμματα τα ονόματά τους στην ιστορία του συλλόγου, αλλά και στο ημερολόγιο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου!
Εγιναν μαχητές, έγιναν νικητές, έγιναν πρωταθλητές, με την αξία τους!
Η δουλειά αυτή ξεκινάει από τα πρώτα βήματα, που είναι πάρα πολύ σημαντικά. Αυτή την πολύ σπουδαία ευθύνη έχουν αναλάβει με μεγάλη επιτυχία ο Αντώνης Ταβερνάρης, ο Γιάννης Γουρδουμπάς και οι συνεργάτες τους.
Τα παιδιά μαθαίνουν τα πρώτα τους βήματα για τον αθλητισμό και ειδικότερα για το ποδόσφαιρο και το πιο σημαντικό είναι ότι μαθαίνουν σωστά.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ακαδημίες του Απόλλωνα βρίσκονται στην κορυφή όχι μόνο αποτελεσμάτων (Νέοι ημιτελικό, Παίδες ημιτελικό κλπ.), αλλά και στην προτίμηση των γονιών σχετικά με την επιλογή συλλόγου για να στείλουν τα παιδιά τους.
Με την ίδια φιλοσοφία συνεχίζουν και στην πρώτη ομάδα, με σεβασμό και αγάπη σε αυτό που κάνουν, με προτεραιότητα τη σωματική και ψυχική τους υγεία, αφήνοντας τον εαυτό τους ελεύθερο για να μπορέσει να αποδώσει το καλύτερο δυνατό.
Με πειθαρχία αγωνιστική και εξωαγωνιστική, με υπομονή και επιμονή, με ηθικές και αγωνιστικές αξίες, να πετυχαίνουν το καλύτερο.
Ολα αυτά υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση των άξιων αυτών ανθρώπων που πλαισιώνουν τη διοίκηση του συλλόγου, με πρόεδρο τον Αντώνη Μαραγκουδάκη, άνθρωπο τίμιο, αξιοπρεπή και πάνω απ’ όλα οραματιστή.
Και προς πείσμα των καιρών και άλλων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο με το «δικό τους» τρόπο (δυστυχώς υπάρχουν πολλοί), ναι κύριοι, υπάρχει κάτι άλλο στο χώρο, κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνετε, γεμάτο υγεία, αξιοπρέπεια, σεβασμό.
Αυτό το «γαλατικό χωριό» που λέει ο κάπτεν Φίλιππας και αυτό λέγεται ΑΠΟΛΛΩΝ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ που ανήκουμε σε αυτή την οικογένεια του ΑΠΟΛΛΩΝΑ, μια οικογένεια που μεγαλώνει συνεχώς, που ανοίγει την αγκαλιά της για να ζεστάνει ακόμα περισσότερα παιδιά.
Μια οικογένεια που αγαπάει, φροντίζει και χαίρεται με τα παιδιά της. Χαίρεται και καμαρώνει τους αγωνιστές, τους νικητές, τους αθλητές, αλλά το σημαντικότερο, τους νέους ανθρώπους, που είναι η δύναμη της κοινωνίας μας.
Είμαστε ευτυχείς που βρισκόμαστε σε αυτό το ποδοσφαιρικό σχολείο και μπορούμε να προσφέρουμε, να ζούμε αυτή τη ζωντάνια, τη δημιουργία.
Τέλος, θέλω να κλείσω λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο, συνεργάτη, ΓΙΩΡΓΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ. Φίλε, είναι πολύ ωραίο να δικαιώνεσαι για τα πιστεύω σου… Μάλλον οι γραφικοί, αυτοί που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, δεν είμαστε εμείς, αλλά «οι άλλοι».
Με εκτίμηση,
Γιώργος Αλεξόπουλος
