«Κρακ, κρακ, κρακ, κρακ…»

Χάσαμε. Ε, και; Ας χάναμε, χίλιες φορές. Ποιος, αλήθεια, κοιτάζει αποτελέσματα, βαθμολογίες, επόμενες αγωνιστικές, όταν βλέπει έναν ερασιτέχνη αθλητή να τραυματίζεται σοβαρά; Εναν ποδοσφαιριστή, που για το πάθος του για την ομάδα, τη φανέλα, τους φίλους του, διαλύει το γόνατό του, μπαίνοντας ξανά στο γήπεδο, ενώ το έχει ήδη τραυματίσει; Ρήξη πρόσθιου χιαστού και μηνίσκου, η διάγνωση για τον Φοίβο Κοτσαύτη, σε ένα μαύρο, όπως ήταν και ο ουρανός, Σάββατο…

Είναι το 70ό λεπτό, ο Απόλλωνας χάνει (0-1) και πιέζει για την ισοφάριση. Ο Φοίβος κυνηγάει, όπως πάντα, μία χαμένη μπαλιά, τι κι αν έχει ήδη τρία ράμματα στο φρύδι, από το προηγούμενο ματς… Πηδάει με τον τερματοφύλακα, καθώς όμως σηκώνεται, νιώθει το δεξί του γόνατο να «μαγκώνει». Σωριάζεται στο έδαφος, οι πόνοι ανυπόφοροι. Μέσα ο γιατρός, έξω ο Φοίβος.

Αλλά, η ομάδα χάνει. Αυτό έχει στο μυαλό του. Και ο προπονητής έχει κάνει και τις τρεις αλλαγές… Σηκώνεται, το πατάει, το νιώθει καλύτερα (θέλει να νομίζει…), «το τράνταγμα θα ‘ταν», σκέφτεται. «Αστο Φοίβο, γ@@@ το, κάτσε έξω», του λέει ο γυμναστής του Απόλλωνα, αλλά και ο βοηθός προπονητή της Πεντέλης, που βρίσκεται πίσω απ’ το τέρμα.

Ο Απόλλωνας κερδίζει κόρνερ. Νόημα στον διαιτητή, από τον ίδιο τον Φοίβο: «Ρέφερι, μπαίνω». Το κόρνερ εκτελείται, η μπάλα απομακρύνεται, πάει στον Κομνηνό, που προσπαθεί να τη γυρίσει παράλληλα, προς τον Φοίβο.

«Το βλέπω ότι το πόδι δεν πάει, αλλιώς θα ήμουν ήδη εκεί», θα πει μετά. Νέο διώξιμο, αράουτ. Εκτελείται, η μπάλα φτάνει έξω από την περιοχή, στον Παπουτσή. Κάτι σαν σουτ, στρώνεται όμως στο κεφάλι του Φοίβου: «Τη βλέπω, λέω την κάρφωσα». Σηκώνεται, αλλά πρακτικά δεν σηκώνεται: κρακ, κρακ, κρακ, κρακ το γόνατο, ουσιαστικά διαλύεται. Στην απελπισία του ο Φοίβος πιάνει την μπάλα με τα χέρια.

«Κίτρινη, κίτρινη», φωνάζουν οι αντίπαλοι, χωρίς να ξέρουν. «Κάνει θέατρο, για να μην πάρει κάρτα», πιστεύουν κάποιοι δικοί μας. Και ο Φοίβος κάτω, να ουρλιάζει. Μα, να κάνει θέατρο; Γιατί; Η ομάδα χάνει… Βγαίνει υποβασταζόμενος και καταχειροκροτούμενος.

Παρακολουθεί το υπόλοιπο παιχνίδι από τον πάγκο (1-1 στο 77’, 1-2 στο 82’), με τη λήξη μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Και η μαγνητική επιβεβαιώνει το χειρότερο εφιάλτη οποιουδήποτε αθλητή: ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού και μηνίσκου. «Αν δεν είχες ξαναμπεί…». Ενα «αν» που δεν θα μάθουμε ποτέ…

Ο Φοίβος ξαναμπήκε, γιατί -εκτός από παιχτάρα- είναι ψυχάρα, είναι νικητής. Και νικητής, 100%, θα βγει και από τη δοκιμασία που τον περιμένει. Με όλη την οικογένεια του Απόλλωνα να είναι στο πλευρό του, από την πρώτη στιγμή.

Γιατί στον Απόλλωνα ο Φοίβος, βρίσκοντας ξανά το κέφι του για μπάλα, έδωσε πράγματα ανεκτίμητα. Δεν είναι απλά ο πρώτος σκόρερ (14 γκολ), αλλά και το ιδανικό παράδειγμα (και στήριγμα) για τους μικρούς. Δάσκαλος κανονικός εντός γηπέδου, αλτρουιστής όσο λίγοι, χαρά του συμπαίκτη. Για όλους αυτούς τους λόγους, και αμέτρητα περισσότερους για όσους ζουν την ομάδα από «μέσα», θα μας λείψει.

«Δεν έγινε τίποτα, μάγκες. Συνεχίζουμε», λέει ο ίδιος, πιο ψύχραιμος απ’ όλους, την ώρα που όλος ο Απόλλωνας έχει συγκλονιστεί. «Από δω και πέρα, θα παίζουμε και για σένα», το μίνιμουμ που μπορούν να του υποσχεθούν οι συμπαίκτες του.

Πράγματι, είναι η ώρα η ομάδα μας να δείξει χαρακτήρα. Να γίνει μια γροθιά, να βγάλει πείσμα, να ξεπεράσει όλα τα προβλήματά της. Οχι για να διεκδικήσει την άνοδο, ποιος τη χ@@@ την άνοδο, όταν ένα μέλος της, από τα πιο εκλεκτά, έχει πάθει τέτοια ζημιά. Αλλά, για να τηρήσει αυτή την υπόσχεση: «Φοιβάρα, για πάρτη σου».

ΥΓ1: Η ιστορία του παιχνιδιού, πραγματικά δεν έχει καμία σημασία. Συγχαρητήρια στον Νεοπεντελικό για τη νίκη του και στους παίκτες της ομάδας μας για την, υπό αντίξοες συνθήκες, προσπάθειά τους. Και σιγά μη δίναμε και παραπάνω αξία σε έναν απερίγραπτο διαιτητή, που μόνο στους επόπτες του δεν έβγαλε κίτρινη κάρτα, αν και αυτοί, είναι η αλήθεια, θα τη δικαιούνταν…

Απλά έπαιξαν οι: Κτενιαδάκης, Παναγιώτου, Φλωκιώτης, Κοτσαύτης Φίλιππος, Γαλανόπουλος, Μανασής, Κανδεράκης, Παππάς, Κομνηνός, Κουφός, Κοτσαύτης Φοίβος. Και σαν αλλαγές οι Παπουτσής, Γκρέμο, Τζαλαγκόνια.

ΥΓ2: Κάθε ευχή για καλή επάνοδο στον Φοίβο, έχει την αξία της. Ακόμα μεγαλύτερη, όμως, όταν προέρχεται από «αντιπάλους». Η λέξη σε εισαγωγικά, γιατί στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, αντιπαλότητες δεν (θα ‘πρεπε να) υπάρχουν. Κι εμείς τουλάχιστον στον Απόλλωνα, δεν έχουμε τέτοιες.

Φίλοι του Θριάμβου Αθηνών, του Φοίνικα Περιστερίου, του Παράδεισου και του Νεοπεντελικού (προπονητής και παίκτες), ακόμα και ένα απλό «περαστικά» στο Facebook, είναι μαγκιά σας που το γράψατε.