Απόγευμα Σαββάτου. Ο καφές για τους γονείς «μυρίζει» γρασίδι. Είναι η ίδια μυρωδιά που τραβάει σαν μαγνήτης πιτσιρικάδες και εφήβους, να παίξουν ποδόσφαιρο.
Το γήπεδο βρίσκεται πίσω από το νομισματοκοπείο Αθηνών. Οι φωνές των εκστασιασμένων μπαλαδόρων, θαρρείς ότι «διασχίζουν» τη Μεσογείων και φτάνουν σε όλο το Λεκανοπέδειο, ικανές να ξεσηκώσουν και τους πιο “τεμπέληδες” για ένα οικογενειακό διπλό.
Αποτελεί καμάρι για τους προπονητές που εργάζονται σε ένα τέτοιο project. Δουλεύοντας με τους εν δυνάμει πρωταγωνιστές του αύριο, αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε ότι έστω κι ένας ποδοσφαιριστής να βγει απο το πρόγραμμα θα είναι επιτυχία. Στη περίπτωση του Απόλλωνα Χαλανδρίου είναι πολλοί περισσότεροι.
Ο σύλλογος τροφοδοτεί πιστά με ποδοσφαιριστές τα τμήματα υποδομών, πρωτοκλασάτων ελληνικών ομάδων.
«Αισίως φτάνουμε στον έβδομο χρόνο που κάνουμε αυτή τη δουλειά. Είμαστε 13 προπονητές και περίπου 430 παιδιά αυτή τη στιγμή. Μιλάμε για παιδιά από 5 έως 18 ετών. Αισθανόμαστε ικανοποιημένοι και λίγο δικαιωμένοι που υπάρχει ζήτηση για τους ποδοσφαιριστές μας, τροφοδοτώντας τα τμήματα Κ15 της ΑΕΚ, του Ατρόμητου, του Ολυμπιακού και άλλων μεγάλων ομάδων» αναφέρει ο Γιάννης Γουρδουμπάς, επικεφαλής προπονητής, ο οποίος όση ώρα συζητάμε, τρέχει να προλάβει εστίες μικροκαυγάδων για μία χαμένη κατοχή της μπάλας.
Στο τεχνικό τιμ, εκτός από όρεξη για δουλειά, υπάρχει ικανοποίηση και περηφάνια για την πρόοδο του σωματείου.
Παρ’ όλα αυτά «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Πάντοτε υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης. Αν θες να σου συνοψίσω σε μία φράση την επιτυχία του συλλόγου είναι ότι αντρική μας ομάδα απαρτίζεται αμιγώς από παιδιά που έχουν βγει από τις υποδομές του Απόλωνα Χαλανδρίου».
Στη Β’ Αθηνών αγωνίζεται η αντρική ομάδα, αποτελώντας την επιτομή του ερασιτεχνικού σωματείου. Δεν υπάρχει αθλητής που να κερδίζει χρήματα από την ενασχόληση με την ομάδα.
Οσο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας προπονητής στις ακαδημίες είναι το εξής ένα:
«Οι γονείς! Ονειρεύονται και πιστεύουν για το παιδί ότι είναι Ζιντάν, Μέσι και Ρονάλντο μαζί! Στα σοβαρά, με τους γονείς είμαστε συνεργάσιμοι και συζητάμε τα πάντα, κάθε λογής προβληματισμό. Αμα δεν υπήρχαν οι γονείς δεν θα υπήρχαν τα παιδιά (γέλια). Προσπαθούμε και αντιμετώπιζουμε ολες τις καταστάσεις με χιούμορ».
