Τι κι αν ήμασταν πολύ καλύτεροι, τι κι αν φάγαμε γκολ στη μοναδική φάση που απειληθήκαμε, τι κι αν χάσαμε τα άχαστα, τι κι αν μας είπαν (πάλι) στο τέλος «τι καλοί που είστε», η ισοπαλία δεν αλλάζει και μας αφήνει την πικρή γεύση ότι για δεύτερη χρονιά φτάσαμε κοντά στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιαμε.
Ιδιαίτερη ανάλυση του παιχνιδιού δεν χρειάζεται και ούτε θα ψάξουμε για δικαιολογίες.
Η Αρμενική σκόραρε σε μια αδράνεια της άμυνας στο 10ο λεπτό, ο Απόλλωνας ανταπέδωσε γρήγορα με τέρμα του Μουστάκα στο 20’, το παιχνίδι έκτοτε παίχτηκε στο μισό γήπεδο, ή μάλλον στα τρία τέταρτα προς την περιοχή των αντιπάλων, αλλά η μπάλα στο πλεχτό δεν ξαναμπήκε.
Πρέπει να κάναμε ρεκόρ σε κερδισμένα κόρνερ για φέτος, το ποσοστό κατοχής μπάλας ήταν συντριπτικό υπέρ μας, οι κλασικές ευκαιρίες γύρω στις 10, το 1-1 όμως παρέμεινε και πλέον οι ελπίδες μας για να παίξουμε την άνοδο έστω σε μπαράζ, ανάγονται στη σφαίρα της αστροφυσικής.
Την επόμενη εβδομάδα υποδεχόμαστε τη Λυκόβρυση και κλείνουμε το πρωτάθλημα για φέτος, αφού την τελευταία αγωνιστική έχουμε ρεπό.
Προφανώς τις επόμενες ημέρες θα γίνει ο απολογισμός της περιόδου και ο καθένας θα κάνει την αυτοκριτική του, όλα αυτά όμως θα γίνουν με ηρεμία και θα μείνουν μέσα στην οικογένεια του Απόλλωνα, όπως αρμόζει άλλωστε σε ένα νοικοκυρεμένο, σοβαρό και οργανωμένο σωματείο.
ΑΠΟΛΛΩΝ
1. Κτενιαδάκης
2. Αποστόλου (46’ Ραούλ)
3. Φλωκιώτης
4. Κοτσαύτης
5. Παναγιώτου
6. Δημογκίνη
7. Μουστάκας
8. Γαλανόπουλος
9. Παπουτσής (66’ Αλεξόπουλος)
10. Παππάς
11. Γκρέμο (65’ Γιαννόπουλος)
