Αήττητο τέλος για την ομάδα του Αντώνη Ταβερνάρη, σε ένα παιχνίδι πάντως που μπορεί να λειτουργήσει ως μάθημα για τη συνέχεια.
Στο α’ μέρος η ΑΕ Ηρακλείου ήταν πολύ καλύτερη, έχοντας κλείσει σχεδόν όλους τους διαδρόμους και κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες, που ειδικά σε αυτό το γήπεδο είναι… non stop. Αποτέλεσμα αυτών, να πάμε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου με 2-0 στην πλάτη, που θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερο.
Σε αυτό το διάστημα η ομάδα μας ήταν πολύ χαλαρή, χωρίς επιθετικές ή αμυντικές συνεργασίες και εκτός από τη φάση του 1ου λεπτού, που αντίπαλος αμυντικός έδιωξε πάνω στη γραμμή, δεν πλησιάσαμε ξανά με αξιώσεις την περιοχή τους. Τα δύο γκολ δε που δεχθήκαμε (όπως και το τρίτο, στη συνέχεια), προήλθαν από τραγικά αμυντικά λάθη, που δεν γίνονται ούτε στην προπόνηση.
Στην επανάληψη το σκηνικό ήταν εντελώς διαφορετικό, με τις έξι αλλαγές που έκανε ο κόουτς.
Τα παιδιά κατάλαβαν ότι περπατώντας δεν κερδίζεις κανέναν, κατάφεραν να φέρουν το παιχνίδι στα ίσια (2-2) με γκολ των Ζυγομήτρου (κεφαλιά σε κόρνερ) και Σταθόπουλου (πλασέ από το ύψος του πέναλτι), αλλά στη μοναδική κατεβασιά των γηπεδούχων, από διώξιμο του στόπερ τους, βγάλαμε την μπάλα κόρνερ μόνοι μας και από αυτό το κόρνερ προέκυψε το 3-2!
Μετά από 7 αγωνιστικές ο Απόλλων παραμένει πρώτος με απολογισμό 5-1-1 (ο Ατρόμητος Χαλ. έχει 5-0-0 και δύο ματς λιγότερα) και αυτή η ήττα δεν επηρεάζει ιδιαίτερα, αρκεί βέβαια να πήραμε το μάθημά μας.
Λογικά δεν θα υπάρξει πρόβλημα, καθώς όλα τα παιδιά προσπαθούν σκληρά και δείχνουν συνέπεια και ζήλο γι’ αυτό που κάνουν.
ΑΠΟΛΛΩΝ: Παλαιστής, Χρυσικόπουλος, Βασιλείου, Σαράντος, Πετάνι, Μαγκλάρας, Ζούπα, Παναγιωτόπουλος, Αλεξανδράκης, Φωτείνης.
Ως αλλαγή αγωνίστηκαν: Ζυγομήτρος, Βέρρος, Σταθόπουλος, Μαρκάκης, Πολυμένος, Μίσιος.