Σίγουρα στον Απόλλωνα φανταζόμασταν διαφορετικά την τελευταία αγωνιστική και ελπίζαμε να δείξουμε το ανταγωνιστικό πρόσωπο που μας χαρακτήρισε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη και ό,τι και να λέμε τώρα για τις πραγματικά πολλές επεμβάσεις του αντίπαλου τερματοφύλακα ή για την αποτελεσματικότητα του Αγιαξ, απόρροια και της δεδομένης ποιότητας ορισμένων παικτών του, μάλλον ακούγεται γραφικό, από τη στιγμή που το σκορ είναι αυτό που είναι.
Η ομάδα μας μείωσε προσωρινά σε 4-1 με ωραίο διαγώνιο σουτ του Βλογιαννίτη, έπειτα από μπαλιά ακριβείας του Παπαδόπουλου και μπορεί σε όλο το παιχνίδι να έφτασε πολλές φορές με αξιώσεις και να απείλησε την αντίπαλη εστία, ωστόσο ανασταλτικά είχε σαφές πρόβλημα και οδηγήθηκε έτσι σε μία πολύ βαριά ήττα. Μια ήττα με την οποία αδικήσαμε τους εαυτούς μας και αμαυρώσαμε ως ένα βαθμό τις καλές εντυπώσεις που αφήσαμε μέσα στο 2016.
Το να σταθούμε περισσότερο σε ένα σίγουρα δυσάρεστο, πλην όμως βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι, δεν έχει πολύ νόημα. Προφανώς μας πληγώνει και μας προβληματίζει, ωστόσο αυτό που έχει πια βαρύνουσα σημασία για την ομάδα μας είναι η επόμενη μέρα.
Αυτό που πρέπει να συμβεί είναι να τεθούν στόχοι.
Να μπει ένα πλάνο, να γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι (διοίκηση-προπονητές-παίκτες) ποιο είναι αυτό, να συμφωνήσουν ότι θα το υπηρετήσουν πιστά και σε κοινή γραμμή και η ομάδα, κάπως έτσι, να προσπαθήσει να ξεφύγει από τη στασιμότητα που τη χαρακτηρίζει εδώ και δύο χρόνια. Να κάνει ένα βήμα μπροστά, να εξελιχθεί.
Δύσκολο; Δύσκολο. Ανέφικτο; Με τις συνθήκες που υπάρχουν στον Απόλλωνα, όχι. Ορεξη να υπάρχει, φιλοδοξία, ομοψυχία, πνευματική και σωματική υγεία και το δρόμο θα τον βρούμε.
Πάμε Απολλωνάρες!
ΑΠΟΛΛΩΝ: Σύρακας, Βλάχος, Παπαδόπουλος (87′ Γιαννόπουλος), Κούκος, Γαλανόπουλος, Τσεσμελής, Παναγιώτου (70′ Κανδεράκης), Μαρέντης, Βλογιαννίτης (80′ Κανέλλος), Μήτρου, Κούρος.