Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

Είναι γεγονός, μπήκαμε ξανά στον ίσιο δρόμο. Βρήκαμε τον εαυτό μας. Στο κρυστάλλινο 3-1 επί των Αγίων Αναργύρων, αναδείχθηκαν όλα αυτά τα στοιχεία που μας έχουν φέρει για πρώτη φορά στην ιστορία μας στην Α’ Αθήνας.

Ο Απόλλωνας είχε συγκεκριμένο προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο, οι παίκτες ακολούθησαν το πλάνο κατά γράμμα και στο τέλος κέρδισαν δίκαια το χειροκρότημα των φίλων της ομάδας και την αναγνώριση των αντιπάλων.

Ηταν επιτακτική ανάγκη για τον Απόλλωνα να δείξει ότι η νίκη της περασμένης εβδομάδας στο Π. Φάληρο σηματοδότησε πράγματι μια νέα αφετηρία. Οτι η αντίδρασή μας στις βαριές ήττες που προηγήθηκαν, δεν ήταν σπασμωδική. Οτι ζωντανέψαμε.

Από το πρώτο λεπτό πατήσαμε καλά στο γήπεδο. Με σωστά τρεξίματα, αυτοσυγκέντρωση που άγγιζε το 100%, αλληλοκαλύψεις, αγωνιστική πειθαρχία απ’ όλους, αποφασιστικότητα, αυτοθυσία, αυταπάρνηση. Ετσι, παρότι οι αντίπαλοί μας είχαν περισσότερη ώρα την μπάλα, δεν τους δίναμε το περιθώριο να απειλήσουν.

Οσο περνούσε η ώρα, τόσο πιο άνετα ένιωθαν οι παίκτες μας, τόσο πιο πολλή αυτοπεποίθηση αποκτούσαν κι αυτό φαινόταν σε κάθε τους κίνηση. Οπως αυτή που έφερε το πρώτο γκολ στο 42′, με την κούρσα του Θωμά Γκρέμο από αριστερά, την πάσα την κατάλληλη στιγμή στον Πέτρο Λαζόπουλο και το ιδανικό πλασέ του τελευταίου έξω από την περιοχή.

Σε μια στιγμή αδράνειας ήρθε η ισοφάριση στο 50′, όμως ήταν ένα γκολ που δεν άλλαξε σε τίποτα την αγωνιστική μας συμπεριφορά. Η ομάδα μας είχε μία συγκεκριμένη λογική και δεν την εγκατέλειψε λεπτό. Γινόταν όλο και καλύτερη κατά τη διάρκεια του ματς και καθώς είχε μπλοκάρει πλήρως τον αντίπαλο, πίεζε για το 2-1 και φαινόταν θέμα χρόνου να το πετύχει.

Το γκολ ήρθε στο 80′ και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο. Ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος άδειασε έναν αντίπαλο, δύο, τρεις, όσους τέλος πάντων βρήκε μπροστά του, βγήκε φάτσα με τον τερματοφύλακα και δεν συγχώρεσε, διατήρησε την ψυχραιμία του, πλάσαρε δυνατά και μέσα σε αποθέωση έβαλε ξανά την ομάδα μας μπροστά στο σκορ, όπως δικαιούταν. Γκολάρα από τον «Λύμπε» και λύτρωση για τη μεγάλη προσπάθεια που είχε καταβληθεί απ’ όλους.

Πλέον η πλάστιγγα είχε γείρει για τα καλά υπέρ μας, κάθε μας επίθεση μύριζε γκολ και στο 88′ έγινε τελικά το 3-1, με τον Λαζόπουλο να κλέβει την μπάλα και βγαίνοντας τετ α τετ με τον τερματοφύλακα να πλασάρει τέλεια στην απέναντι γωνία. Ηταν το κερασάκι στην τούρτα, αν και είχαμε κι άλλη φάση για ένα τέταρτο γκολ στο τέλος!

Μία απολύτως δίκαιη νίκη για την ομάδα μας, βάσει των ευκαιριών που δημιούργησε και της συνολικής εικόνας που παρουσίασε. Μια νίκη που επανέφερε τα χαμόγελα και την αισιοδοξία, γιατί αν μη τι άλλο με τέτοιες εμφανίσεις θα είμαστε ανταγωνιστικοί κάθε εβδομάδα. Κι ακόμα κι όταν δεν έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα, τουλάχιστον θα φεύγουμε από το γήπεδο με ψηλά το κεφάλι.

Συνεχίζουμε έτσι Απολλωνάρα και δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Κι αν κάποιοι μας θεωρούν ξεγραμμένους και τελειωμένους, ακόμα καλύτερα, μας δίνουν έξτρα κίνητρο και μας πεισμώνουν περισσότερο…

ΕΝΔΕΚΑΔΑ

1.   Κτενιαδάκης
2.   Παναγιώτου
3.   Γκρέμο
4.   Κοτσαύτης
5.   Δημαλέξης
6.   Κατσιμεντές
7.   Πέτοβιτς (89′ Σεΐτι)
8.   Λυμπερόπουλος
9.   Παπουτσής (88′ Μαραθός)
10. Λαζόπουλος (90′ Βλογιαννίτης)
11. Παππάς

ΠΑΓΚΟΣ

12. Βλογιαννίτης
13. Σεΐτι
14. Μαραθός
15. Γογγολίδης
16. Αλεξόπουλος
17. Τζαλαγόνια
18. Βλάχος

Διαιτητής: Σύψας (Γιαννουγλίδης, Φωτόπουλος Α.).