Πιστοποίηση ανάκαμψης!

Ζητούμενο στο παιχνίδι με τον δεύτερο Αγιαξ Ταύρου ήταν να πιστοποιήσει η ομάδα μας ότι έχει όντως μπει σε τροχιά ανάκαμψης, μετά το διπλό της περασμένης εβδομάδας…

Και, πράγματι, η συνολική εικόνα ήταν τέτοια που στο τέλος μόνο ικανοποίηση επικρατούσε στα αποδυτήρια.

Οχι τόσο για το αποτέλεσμα, γιατί σε αυτό το κομμάτι μπορούσαμε και καλύτερα, όσο γιατί η ομάδα μας έχει ξαναγίνει ανταγωνιστική, μπαίνει «ζωντανή» στο γήπεδο, βγάζει ενέργεια και πάθος.

Το παιχνίδι με τον Αγιαξ στιγματίστηκε από τα πολλά μποφόρ, που δεν επέτρεψαν να παιχτεί ποδόσφαιρο της προκοπής, αλλά και από τη διαιτησία, που προκάλεσε την οργή και των ψυχραιμότερων, σε κερκίδα και αγωνιστικό χώρο.

Στο α’ μέρος είχαν οι φιλοξενούμενοι ευνοϊκό τον άνεμο, όμως ήταν η ομάδα μας που προηγήθηκε στο 17′. Ο Παπουτσής με κεφαλιά έστρωσε στον Βλογιαννίτη, ο τελευταίος έπιασε σουτ εκτός περιοχής, η μπάλα κάπου βρήκε και κατέληξε στα δίχτυα, γκολ για δεύτερη σερί αγωνιστική από τον «Βλόγια»!

Νωρίτερα, εκτέλεση φάουλ του Γαλανόπουλου απέκρουσε με υπερένταση ο αντίπαλος γκολκίπερ, ο οποίος με τη βοήθεια του αέρα που φρέναρε την πορεία της μπάλας, «έβγαλε» και το τρομερό γυριστό του Κούκου, με το οποίο θα γινόταν το 2-0!

Με τα συνεχόμενα φάουλ που έδινε ο διαιτητής περιμετρικά της περιοχής μας και τα συνεπακόλουθα κόρνερ, γινόταν συχνά απειλητικός ο Αγιαξ. Σε τρεις-τέσσερις περιπτώσεις επενέβη σωτήρια ο Σύρακας και μάλιστα σε πολύ δύσκολες φάσεις, αφού ο αέρας πήγαινε την μπάλα όπου ήθελε.

Μέχρι που ήρθε η ισοφάριση στο 39′, γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει ποτέ. Επειτα από εκτέλεση κόρνερ, ο Κοτσαύτης συγκρούστηκε στο κεφάλι με αντίπαλο, η μπάλα απομακρύνθηκε στα όρια της περιοχής, οι πάντες σταμάτησαν στιγμιαία και ο διαιτητής όφειλε να διακόψει το ματς, αφού ο κανονισμός είναι σαφής για τραυματισμούς στο κεφάλι.

Δεν το έκανε όμως και αποδείχθηκε λάθος και η δική μας (μη) αντίδραση, αφού ο αντίπαλος επιθετικός σούταρε και ο αέρας έστειλε την μπάλα μέσα.

Στο β’ μέρος, που είχαμε εμείς την μπάλα και πιέζαμε, ο διαιτητής δεν έδινε με την ίδια ευκολία τα φάουλ, ενώ και οι βοηθοί είχαν όλο λάθος υποδείξεις, με αποκορύφωμα το ανύπαρκτο οφσάιντ σε φάση που έφευγε μόνος του ο Βλογιαννίτης.

Τόσο διαφορετικά ήταν τα κριτήρια στις αποφάσεις του «άρχοντα», που σε φάση που η ομάδα μας έβγαινε στην αντεπίθεση, αυτός το διέκοψε για έναν (μη σοβαρό) τραυματισμό αντιπάλου στο πόδι!

Σταδιακά στην επανάληψη οι φιλοξενούμενοι συμβιβάζονταν με το βαθμό, αφού λόγω συνθηκών δεν μπορούσαν να γίνουν απειλητικοί, ενώ η ομάδα μας σπατάλησε τις ευκαιρίες που δημιούργησε, με τα σουτ των Βλογιαννίτη, Γαλανόπουλου και Κωνσταντάκη να περνάνε λίγο άουτ, στις πιο χαρακτηριστικές εξ’ αυτών.

Στο τέλος, λοιπόν, η γεύση ήταν γλυκόπικρη, σχετικά με το αποτέλεσμα, αφού όπως εξελίχθηκε το ματς, μπορούσαμε να πάρουμε τους τρεις πόντους.

Αλλά αν σκεφτεί κανείς πώς ήμασταν πριν τις γιορτές και ότι σε δύο δύσκολους αγώνες μαζέψαμε 4 βαθμούς, δεν μπορεί παρά να είναι αισιόδοξος για το μέλλον.

Αισιοδοξία που πηγάζει κυρίως από την εικόνα των παικτών, τα στοιχεία που έδειξαν αυτές τις δυο βδομάδες με τον καινούργιο προπονητή και τη νοοτροπία δυσκολοκατάβλητης ομάδας, όλα αυτά δηλαδή που πρέπει να μας χαρακτηρίζουν προκειμένου να έχουμε έναν πολύ καλύτερο δεύτερο γύρο.

Πάμε Απολλωνάρα!

ΑΠΟΛΛΩΝ: Σύρακας, Βλάχος, Τσεσμελής (80′ Κωνσταντάκης), Κοτσαύτης, Κούκος, Λισγάρης, Γογγολίδης, Γαλανόπουλος, Βλογιαννίτης, Κανδεράκης, Παπουτσής (47′ Παναγιώτου).