Το γαλατικό χωριό που αντιστέκεται

Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι με τα όσα συνέβησαν την προτελευταία αγωνιστική. Μίλησαν οι μουγγοί και είδαν οι τυφλοί. Αίφνης, εμφανίστηκαν μαζεμένες… Μπαρτσελόνες στα αθηναϊκά γήπεδα. Μέσα όμως στη βρώμα και τη δυσωδία, υπάρχει και ένα γαλατικό χωριό, εκεί πίσω από το Νομισματοκοπείο, που αντιστέκεται. Είναι η ομάδα μας, η υπερηφάνεια μας, ο δικός μας Απόλλωνας, που έφτασε τους 60 ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΥΣ βαθμούς.

Η νίκη επί της Ανθούπολης ήταν η 18η φετινή και ήρθε και αυτή, όπως ΟΛΕΣ οι προηγούμενες, με τον δικό μας ιδρώτα, τη δική μας ψυχή, με αίμα, προσπάθεια, μα πάνω απ’ όλα ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ. Καθαρά και ξάστερα.

Αλλους τρόπους, εμείς δεν έχουμε. Ούτε διασυνδέσεις, ούτε γνωριμίες, ούτε τηλέφωνα. Είμαστε αποκομμένοι σε έναν δικό μας κόσμο, αντιμετωπίζουμε διαφορετικά το ποδόσφαιρο, είμαστε και θα παραμείνουμε ρομαντικοί. Περήφανοι για την ανδρική μας ομάδα, περήφανοι για τις ακαδημίες μας (στους 4 της Αθήνας, Νέοι και Παίδες), περήφανοι για τον πολιτισμό που διδάσκουμε στα παιδιά μας.

Οι 60 βαθμοί, μια αγωνιστική πριν το τέλος, έχουν κατακτηθεί όλοι ΜΕΣΑ στο γήπεδο. Χωρίς καμία έξωθεν βοήθεια. Χωρίς κανένας να μας έχει χαριστεί. Με 0 πέναλτι υπέρ σε 29 ματς και 7 κατά!!! Επίδοση, που για μια ομάδα που είναι 2η στη βαθμολογία, έχει τις λιγότερες ήττες, έχει σκοράρει 57 τέρματα (σχεδόν 2 μ.ό. σε κάθε ματς), πρέπει να συνιστά παγκόσμιο ρεκόρ!

Ετσι, όμως, γουστάρουμε περισσότερο. Ετσι, αποκτά μεγαλύτερη αξία το επίτευγμά μας. Ετσι, μπορούμε και έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για εμάς και αυτόν θα ακολουθούμε πάντα, σε πείσμα των καιρών και των… λαμογιών, που λυμαίνονται το δύσμοιρο ποδοσφαιράκι μας.

Κόντρα στην (πολύ καλή) Ανθούπολη, δείξαμε ζωντάνια, αποφασιστικότητα, ψυχή και είχαμε ταυτόχρονα και κάτι άλλο, σπάνιο για εμάς: τύχη. Γιατί να μην το παραδεχτούμε; Δύο δοκάρια ο αντίπαλός μας (ένα στο 0-0 και ένα στο 2-0), δύο φορές σώσαμε πάνω στη γραμμή (μετά το 2-0) και σε τρεις-τέσσερις ακόμα περιπτώσεις απειληθήκαμε, αλλά ο Μάνος Κτενιαδάκης, που κάνει τρομερό πρωτάθλημα, ήταν για άλλη μια φορά εκεί.

Φυσικά… παίξαμε και εμείς! Η γενιά του ’96 έδωσε το πρώτο γκολ (44′), ασίστ ο Μάνος Κανδεράκης, τετ α τετ και… πάρ’ το μέσα ο Πάνος Κομνηνός. Με το καλημέρα στο β’ ημίχρονο (46′), ο «Κόμνη»… χτύπησε ξανά, με το 17ο φετινό του τέρμα έγραψε το 2-0 και έδωσε «μαξιλαράκι» ασφαλείας στην ομάδα μας, που σε όλο το 90λεπτο έδειξε πόσο πολύ ήθελε αυτή τη νίκη.

Είχαμε και εμείς δοκάρι (από προσπάθεια αντίπαλου αμυντικού), είχαμε ευκαιρίες να το τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα, γενικά ήταν ένα πολύ «γεμάτο» παιχνίδι, δύσκολο, αντρικό, με την εξέδρα να δίνει τη δική της ώθηση για να κρατήσουμε αυτούς τους τρεις πολύτιμους πόντους.

Ξεχωριστή αναφορά για την επιστροφή του Δημήτρη Παπουτσή και του Ευριπίδη Λισγάρη, έπειτα από τρίμηνη απουσία, λόγω τραυματισμών. Αμφότεροι έδειξαν πανέτοιμοι να βοηθήσουν και να δώσουν ακόμα περισσότερες λύσεις, εν όψει των (κατά πάσα πιθανότητα…) δύο παιχνιδιών που έχουμε μπροστά μας. Καλώς ήρθατε πίσω, παιχταράδες!

Το φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, θα μας βρει φιλοξενούμενους της Λυκόβρυσης. Μιας ομάδας που δεινοπαθήσαμε να καταβάλουμε στον α’ γύρο (1-0) και θα είναι σίγουρα σκληρό καρύδι και στην έδρα της, άσχετα αν, έχοντας πέσει θύμα και αυτή της… ξέφρενης πορείας πρωταθλητισμού που έκαναν τις τελευταίες αγωνιστικές όλοι οι ανταγωνιστές της στα χαμηλά, μάλλον δεν έχει ελπίδες παραμονής στην κατηγορία.

ΣΥΝΘΕΣΗ

1.   Κτενιαδάκης
2.   Γκρέμο
3.   Φλωκιώτης
4.   Κοτσαύτης Φίλιππος
5.   Φελέκης
6.   Κατσιμεντές (70′ Λισγάρης)
7.   Κανδεράκης (60′ Παπουτσής)
8.   Γαλανόπουλος
9.   Κομνηνός
10. Κουφός (84′ Μαρτίνης)
11. Παππάς

ΠΑΓΚΟΣ

12. Μαρτίνης
13. Τζαλαγόνια
14. Μαραθός
15. Τσίπουρας
16. Λισγάρης
17. Παπουτσής
18. Κούκος

Διαιτητής: Ζαραβίνος (Αθανασόπουλος, Γιαννουγλίδης).