Αν και προηγήθηκε, έχοντας κάνει πολύ καλό ξεκίνημα στο ματς, ο Απόλλωνας ηττήθηκε από το ποιοτικό Χαϊδάρι, πληρώνοντας κυρίως τις αμυντικές του ολιγωρίες.
Δυσκόλεψε κι άλλο η υπόθεση παραμονή για την ομάδα μας, που γνώρισε την 7η ήττα της σε 10 αγωνιστικές.
Υποχρεωμένος να κυνηγάει βαθμούς κάθε εβδομάδα, ο Απόλλωνας μπήκε με θετική αύρα και διάθεση για μάχη, κόντρα σε έναν αντίπαλο που στοχεύει στην άνοδο.
Παίζαμε καλά και ανταμειφθήκαμε με ένα εκπληκτικό γκολ στο 24′.
Γκολ-ταυτόσημο της ποδοσφαιρικής μας φιλοσοφίας, με τον 16χρονο Νίκο Λυμπερόπουλο (εξαιρετικό ντεμπούτο στο αρχικό σχήμα) να γίνεται ο τελικός αποδέκτης μιας τρομερής συνεργασίας. Ο Λύμπε βγήκε τετ-α-τετ και έκανε την 9η διαδοχική πάσα στη φάση, δίνοντας έτοιμο γκολ στον επερχόμενο Μήτρου.
Ενα αφελές πέναλτι στο 34′ –όπου πάντως προηγείται χέρι-επιθετικό φάουλ– και μια κεφαλιά σε κόρνερ στο 44′, χάλασαν ό,τι με κόπο είχαν χτίσει οι παίκτες του Χρήστου Βλάχου.
Ειδικά το 2ο γκολ ήρθε σε κομβικό χρονικό σημείο. Εδωσε στο Χαϊδάρι τη δυνατότητα να κάνει το παιχνίδι του, χωρίς να παίρνει ιδιαίτερα ρίσκα στην άμυνα.
Με ωραίο σουτ στο 78′ διαμορφώθηκε το 1-3 αλλά και πάλι είχαμε την ευκαιρία μας να ξαναμπούμε στο ματς. Στο 85′ ο Κούτσιας κέρδισε πέναλτι, ανέλαβε ο ίδιος την εκτέλεση, με τον τερματοφύλακα να αποκρούει.
Βέβαια, θα έπρεπε να είχε δοθεί επανάληψη, αφού ο γκολκίπερ βρισκόταν σε ξεκάθαρα αντικανονική θέση πριν σουτάρει ο Κούτσιας. Αλλά, δεν στεκόμαστε εκεί.
Η ομάδα προσπάθησε και γι’ αυτό στο τέλος χειροκροτήθηκε. Εκτός από (υπερ)προσπάθεια, πάντως, απαιτείται βελτίωση, άμεση κιόλας, σε πολλά ακόμα κομμάτια, αν θέλουμε να μείνουμε «ζωντανοί» στο πρωτάθλημα.