Χάσαμε μόνοι μας

Μηδέν στα δύο για την ομάδα μας στο πρωτάθλημα, μηδέν στα τρία αν συμπεριλάβουμε το κύπελλο και… μηδέν γκολ στο ενεργητικό μας. Το παιχνίδι με τη Λυκόβρυση, πάντως, το χάσαμε μόνοι μας.

Οταν κυριολεκτικά χαρίζεις το 0-1 (στο 20′) και όταν σπαταλάς πέναλτι για να ισοφαρίσεις (στο 50′), σου μένει η πικρή γεύση ότι δεν άξιζες τέτοιας τύχης.

Και η αλήθεια είναι πως η ομάδα μας ήταν ένα κλικ καλύτερη σε σχέση με το πρώτο της ματς με τον Αγιαξ Ταύρου, όμως αυτό αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετό.

Το παιχνίδι ήταν γενικά μοιρασμένο και το σκορ δεν λέει την αλήθεια για τα όσα έγιναν στο τερέν. Δυστυχώς, όμως, για δεύτερη σερί αγωνιστική φάγαμε ανεπίτρεπτο γκολ από λάθος στην άμυνα κι ενώ ο αντίπαλος δεν ήταν καλύτερος.

«Τσάμπα» πήγαμε πίσω στο σκορ στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, βγήκαμε όμως καλά στην επανάληψη, με μια μεγάλη ευκαιρία του Στέφανου Γκάνια στο ξεκίνημά της και μια ακόμα μεγαλύτερη, το πέναλτι που δεν αξιοποίησε ο Μάνος Κανδεράκης στο 50′ (άουτ).

Η φάση του πέναλτι μας επηρέασε, σταδιακά χάσαμε την ηρεμία μας και παρότι υπήρξαν διαστήματα πίεσης στην αντίπαλη περιοχή, άλλη τόσο κλασική ευκαιρία δεν δημιουργήσαμε. Αντίθετα, σε ένα κόρνερ στο 90′ και με ωραίο πλασέ δεχθήκαμε το δεύτερο γκολ και το ματς τελείωσε εκεί.

Με τον Αγιαξ μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει την ήττα, με τη Λυκόβρυση δεν την αξίζαμε, παρ’ όλα αυτά οι 0 βαθμοί σε αυτά τα δύο ματς δεν ήταν σίγουρα αυτό που περιμέναμε.

Πίστωση χρόνου γι’ αυτή την ολοκαίνουρια ομάδα ασφαλώς και υπάρχει, όμως και για ψυχολογικούς λόγους θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να αρχίσουμε να παίρνουμε αποτελέσματα, γιατί με τη δουλειά που γίνεται αξίζουμε περισσότερα.

ΑΠΟΛΛΩΝ: Κτενιαδάκης, Μαρέντης (58′ Αρτσάνος), Παπαγιαννόπουλος, Παναγιώτου, Φελέκης (72′ Κούκος), Λισγάρης, Παπουτσής, Γυφτέας (46′ Κωνσταντάκης), Κανδεράκης, Γκάνιας, Γκρέμο.