Απέναντι σε έναν αντίπαλο που ίσως να έπαιζε και το τελευταίο του χαρτί, ο Απόλλωνας δεν «μάσησε». Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Οι παίκτες του Αντώνη Ταβερνάρη επιβλήθηκαν από νωρίς, αφού βρήκαν τα πατήματά τους στο ιδιαίτερο (και με πολλές λακούβες) τερέν, και η καθολική τους ανωτερότητα μεταφράστηκε σε κλασικές ευκαιρίες.
Ο αντίπαλος γκολκίπερ κρατούσε σχεδόν μόνος του το 0-0, επεμβαίνοντας σωστά στα πολύ καλά τελειώματα των Γκρέμο και Γαλανόπουλου (δις), φάσεις που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν γκολ. Αλλη μία μεγάλη ευκαιρία έχασε ο Παπουτσής, πλασάροντας λίγο άουτ μέσα από την περιοχή, ο Μήτσος όμως πήρε τη ρεβάνς στο 42′ και άνοιξε το δρόμο προς τη νίκη.
Ηταν μια εξαιρετική κάθετη πάσα του loco Παναγιώτου, που έβγαλε τον ‘Πάπου’ φάτσα με τον τερματοφύλακα. Με την ταχύτητά του αυτός πρόλαβε και «τσίμπησε» ιδανικά την μπάλα, που αργά κύλησε προς τα δίχτυα, με το 0-1 να αποδίδει (εν μέρει, γιατί αξίζαμε περισσότερα…) δικαιοσύνη για τα όσα είχαν γίνει μέχρι τότε και με τη δική μας άμυνα να μην ανησυχεί ουσιαστικά ποτέ.
Η ομάδα μας είχε υπομονή στο παιχνίδι της, ήταν συμπαγής καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς και έδειχνε να διαθέτει πολύ περισσότερες δυνάμεις, έτσι το 0-2 έμοιαζε ανά πάσα στιγμή πιο πιθανό από το 1-1 (ο Παπουτσής είχε και δοκάρι). Και ήρθε στο 70′, με τον Ισμέρη να αξιοποιεί κούρσα και ασίστ του Γκρέμο από τα αριστερά.
Στο τελευταίο 20λεπτο έγινε περισσότερο διαχείριση και πέρα από τους βαθμούς το σημαντικό είναι ότι με τη λήξη αποχώρησαν άπαντες… αλώβητοι και ανέπαφοι από το σκληρό παιχνίδι που επιστράτευσαν σε πολλές περιπτώσεις οι αντίπαλοι στην προσπάθειά τους να μας σταματήσουν.
Εφτά αγωνιστικές ακόμα… Συνεχίζοντας σε αυτούς τους ρυθμούς, πραγματικά δεν θα έχουμε πρόβλημα. Απαγορεύεται όμως διά ροπάλου η χαλάρωση και βέβαια κανείς μέσα στην ομάδα δεν (θα πρέπει να) θεωρεί ότι η παρτίδα έχει σωθεί.
Πάμε Απολλωνάρα!
ΑΠΟΛΛΩΝ: Κτενιαδάκης, Κοτσαύτης, Λισγάρης, Τσεσμελής, Κούκος Θ., Παναγιώτου, Παπουτσής (80′ Γυφτέας), Γαλανόπουλος, Γκάνιας (62′ Κανδεράκης), Ισμέρης (73′ Μπρούσαλης), Γκρέμο.