Το είχαμε ανάγκη!

Μπήκαν παιδιά στο πούλμαν, με προορισμό το γήπεδο Ορυζομύλων. Και επέστρεψαν άνδρες!

Οι 15χρονοι Λάμπης Κωνσταντάκης και Δημήτρης Τσεσμελής, οι 16χρονοι Θάνος Κούκος, Βασίλης Αρτσάνος, Στέφανος Γκάνιας και Νίκος Κανέλλος, ο 17χρονος Γιώργος Παπαγιαννόπουλος κι οι 18χρονοι Μάνος Κανδεράκης και Κων/νος Γυφτέας, μαγκάκια με τα όλα τους, γύρισαν νικητές από μία έδρα «άπαρτη» εδώ και σχεδόν 2 χρόνια!

Μεγάλη νίκη για τον Απόλλωνα. Πολύ μεγάλη. Τα προγνωστικά, άλλωστε, ήταν όλα εναντίον μας: από το Φεβρουάριο μετρούσαμε μόνο ήττες (12) και απέναντί μας είχαμε μια φιλόδοξη κι ενθουσιώδη ομάδα, που ξεκίνησε με 2χ2 φέτος (8-0 τέρματα) και στην έδρα της έτρεχε σερί 20-5-0 από την τελευταία της ήττα, το Νοέμβριο του 2012!

Πιο μεγάλη γίνεται η νίκη μας αν αναλογιστούμε ότι δεν ήταν προϊόν τύχης, ούτε ουρανοκατέβατη, σε σχέση με τα όσα παρουσίασαν οι δύο ομάδες μες στο γήπεδο. Δεν κοιμήθηκε ο Θεός. Κερδίσαμε παίζοντας κανονικό ποδόσφαιρο, με συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, προσήλωση σε αυτό και πίστη που μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα, παρά την πίεση της εξέδρας.

Μόλις στο 5ο λεπτό κι έπειτα από ασίστ του Μάνου Κανδεράκη ήρθε το (υπέροχο) γκολ από τον Λάμπη Κωνσταντάκη, ένα γκολ που είχαμε ανάγκη για να οπλιστούμε με αυτοπεποίθηση, έπειτα από τις δύο ήττες που είχαν προηγηθεί.

Ο Κεραυνός, με τον αέρα υπέρ του στο α’ μέρος, είχε φυσιολογικά περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του, όμως η ομάδα μας ήταν πολύ καλά στημένη στο γήπεδο και δεν επέτρεψε να απειληθεί σοβαρά η εστία του αρχηγού Κτενιαδάκη.

Πολύ συγκεντρωμένοι οι παίκτες του Γιώργου Λαζάρου και στην επανάληψη, ανταπεξήλθαν άψογα στις απαιτήσεις του ματς και με λίγη παραπάνω προσοχή θα είχαν κάνει και το 0-2, δεδομένου ότι ειδικά μετά το 70′ έφευγαν με μεγάλη συχνότητα και ευκολία στην κόντρα, χάνοντας ευκαιρίες.

Αν κάτι μας έλειψε από το ματς, ήταν αυτό, ένα δεύτερο γκολ που θα τέλειωνε την υπόθεση νίκη μία ώρα αρχύτερα από το 95′, που δέησε ο ρέφερι να σφυρίξει για τελευταία φορά.

Αυτό το τελικό σφύριγμα ήταν λυτρωτικό για όσους ακολουθούν την ομάδα και, κυρίως, όσους την αγαπάνε. 8 μήνες ήταν πολλοί, μα πάρα πολλοί. Δεν κατακτήσαμε τίποτε ακόμα, είναι πάρα πολύ νωρίς στη σεζόν, όπως όμως ήταν νωρίς και όταν χάναμε (στις λεπτομέρειες) από Αγιαξ και Λυκόβρυση. Ούτε είμαστε τώρα η καλύτερη ομάδα ούτε όμως ήμασταν τότε η χειρότερη.

Θα υπάρξουν σκαμπανεβάσματα μέσα στη χρονιά. Τι πιο λογικό, για μια ολοκαίνουρια και –κυρίως– άκρως νεανική ομάδα. Η οποία τι ζητάει; Λίγο χρόνο ζητάει, λίγη ηρεμία, πολλή υπομονή και ακόμα περισσότερη αγάπη.

Η ομάδα, κυρίες, κύριοι και αγαπητά μας παιδιά, δεν θα είναι «μιας χρήσης». Η ομάδα φτιάχνεται από την αρχή, με προοπτική να βρεθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα εκεί όπου πιστεύουμε ότι ανήκει, βάσει και της δυναμικής που αντλεί από τις ακαδημίες της.

Ο δρόμος θα είναι δύσκολος και μακρύς. Οσοι πιστοί, προσέλθετε.

ΑΠΟΛΛΩΝ: Κτενιαδάκης, Μαρέντης, Παπαγιαννόπουλος, Παναγιώτου, Κούκος Θ., Λισγάρης, Αρτσάνος (46′ Παπουτσής), Κανδεράκης (89′ Κασσαβέτης), Κωνσταντάκης (60′ Γκάνιας), Γυφτέας, Γκρέμο.