Το πολύ ζεστό χειροκρότημα που εισέπραξαν οι ποδοσφαιριστές μας μετά τη λήξη του αγώνα από τους πιστούς φίλους της ομάδας που την ακολουθούν παντού, ήταν αναμφίβολα η ομορφότερη στιγμή ενός απογεύματος που δεν κύλησε όπως θα θέλαμε.
Η αναγνώριση για την προσπάθεια που έχει καταβληθεί, με το πρωτάθλημα στα δύο τρία του πλέον, η στήριξη και η εμπιστοσύνη για το ένα τρίτο που έχει απομείνει.
Δεν είναι απλά ότι η ομάδα διεκδικεί κάτι το οποίο ουδείς περίμενε πριν την έναρξη της σεζόν, είναι ο τρόπος που το κάνει. Με τα δικά της παιδιά, το δικό της ποδόσφαιρο, χωρίς σκοπιμότητες, με την μπάλα και τα… κεφάλια κάτω.
Ποδόσφαιρο σύγχρονο, ελκυστικό, πολύ δουλεμένο, από ένα υγιέστατο κι αγαπημένο σύνολο. Στοιχεία, όλα τα παραπάνω, που φτάνουν και περισσεύουν στον απλό φίλαθλο ώστε να χειροκροτήσει, ανεξαρτήτως αποτελέσματος ή βαθμολογίας.
Το παιχνίδι με τον Κολωνό δεν απαιτεί βαθυστόχαστη ανάλυση. Η ομάδα μας μπήκε καλά, στο πρώτο 25λεπτο δεν απειλούνταν και αντίθετα είχε απειλήσει δύο φορές με το 0-1, όμως σε δύο περιπτώσεις ο βαθμός αυτοσυγκέντρωσης ήταν χαμηλός και κόστισε ισάριθμα γκολ.
Δύο λάθη απ’ αυτά που δεν είχαμε δει σε αυτές τις 20 αγωνιστικές, τα είδαμε μαζεμένα μέσα σε 10 λεπτά, με αποτέλεσμα αυτό το 2-0 να δώσει πολύ μεγάλο πλεονέκτημα στους έμπειρους και μαθημένους σε αυτό το απαράδεκτο (και ως προς τις διαστάσεις και ως προς την ποιότητα του, ας τον πούμε, τάπητα) γήπεδο παίκτες του Κολωνού.
Η ομάδα μας παρότι έμεινε πίσω στο σκορ με τα δύο γκολ-δώρα, δεν άλλαξε αγωνιστικό στιλ. Ακόμα και σε αυτό το γήπεδο, που δεν είναι για 11χ11 αλλά για 8χ8, άντε 9χ9.
Για κάποιους, μπορεί να έκανε λάθος. Ομως, όταν όλη τη χρονιά έχεις μάθει να παίζεις με την μπάλα κάτω, δεν είναι απλό να ξεκινήσεις τα… γιούργια. Και πολύ δε περισσότερο απέναντι σε μια ομάδα που κέρδιζε έτσι κι αλλιώς τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες, δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα στον αέρα και ξεχείλιζε από πάθος και αυτοπεποίθηση από τη στιγμή που μπήκε μπροστά στο σκορ.
Συγχαίρουμε τον αντίπαλο για τη νίκη του (τους ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και τα καλά τους λόγια), αποδεχόμαστε το δίκαιο της ήττας και πάμε παρακάτω.
Ακολουθεί κενό τριήμερο λόγω Καθαράς Δευτέρας και ελπίζουμε αυτό το διάστημα να αποδειχθεί ευεργετικό, ώστε να γυρίσουν κάποιοι τραυματίες και να διορθώσουμε τα λάθη που έφεραν τη μόλις 3η ήττα της χρονιάς.
Πάμε Απολλωνάρα, ακόμα πιο δυνατά!
ΑΠΟΛΛΩΝ: Σύρακας, Βλάχος, Βλογιαννίτης, Αντωνόπουλος (46′ Ψάλλας), Κούκος, Αγκόλι, Μήτρου, Γαλανόπουλος, Γογγολίδης (69′ Παναγιώτου), Κανδεράκης, Λυμπερόπουλος (58′ Οικονομόπουλος).
ΤΟ ΦΙΛΜ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
(5′) Πολύ μεγάλη ευκαιρία για την ομάδα μας, με τον Μήτρου να αστοχεί σε τετ α τετ, έπειτα από πολύ ωραία ομαδική ενέργεια και ασίστ του Κανδεράκη, που τον έβγαλε μόνο του απέναντι από τον τερματοφύλακα! Αν γινόταν το 0-1 νωρίς θα βλέπαμε πιθανότατα άλλο ματς. Αλλά με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία.
(12′) Ωραίο σουτ του Γογγολίδη, λίγο δίπλα από το δοκάρι η μπάλα.
(25′) Μεγάλη απόκρουση του Σύρακα, σε σουτ που κόντραρε και παραλίγο να τον «κρεμάσει».
(26′) 1-0. Απίστευτη ολιγωρία σε συρτή εκτέλεση κόρνερ, η μπάλα περνάει στο πρώτο δοκάρι και μπαίνει γκολ!
(33′) Καλό σουτ του Γαλανόπουλου, λίγο πάνω από το δοκάρι.
(36′) Από διαγώνια πάσα στην πλάτη της άμυνάς μας, αφύλαχτος αντίπαλος πλασάρει άουτ.
(38′) 2-0. Απλά… δεν γίνονται αυτά. Χαζό γκολ, έπειτα από κακή συνεννόηση μεταξύ αμυντικών και τερματοφύλακα, όλοι «κολλάνε» και ο αντίπαλος επιθετικός δεν έχει παρά να σπρώξει την μπάλα από κοντά σε άδεια δίχτυα.
(45′) Καλή απόκρουση του Σύρακα, σε δυνατό σουτ έπειτα από αντεπίθεση των γηπεδούχων.
(47′) Νέο λάθος στην άμυνά μας, το πλασέ φεύγει άουτ.
(50′) Μεγάλη ευκαιρία για τον Κολωνό, ο Σύρακας επεμβαίνει σωτήρια σε καθαρό τετ α τετ των γηπεδούχων.
(61′) Το σουτ του Βλάχου αποκρούει με δυσκολία σε κόρνερ ο τερματοφύλακας.
(84′) Από καλή θέση ο Μήτρου, δεν τελειώνει σωστά τη φάση, η μπάλα βγαίνει άουτ.
(90′) Οριζόντιο δοκάρι για την ομάδα μας, σε κεραυνό του Μήτρου!