Κι όμως… χάσαμε

Σε ένα παιχνίδι που έτσι όπως εξελίχθηκε και βάσει των ευκαιριών που δημιουργήθηκαν, ακόμα και η ισοπαλία θα αδικούσε την ομάδα μας, ήρθε η πρώτη φετινή εκτός έδρας ήττα και δεύτερη συνολικά.

Μαγική εικόνα η νίκη της Λαύρας, είναι όμως και αυτά μέσα στο ποδόσφαιρο.

Δίκαιο και άδικο δεν υπάρχει, σημασία έχει ποιος βάζει την μπάλα μέσα και σε αυτόν τον τομέα, οι γηπεδούχοι αποδείχθηκαν καλύτεροι. Και, δυστυχώς, σε ένα ματς που ο αντίπαλος κατέγραψε… μηδέν ευκαιρίες και εμείς γύρω στις 6-7 κλασικές, το κοντέρ έγραψε 2-1.

Το 1-0 έγινε στο 9′ από το… τίποτα, αφού σε φάουλ-σέντρα από τα πλάγια (φωτό), ο τερματοφύλακάς μας δεν υπολόγισε σωστά, έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του και αυτή κατέληξε στα δίχτυα, αφού ως γνωστό σε αυτή τη θέση αν κάνεις λάθος, δεν υπάρχει κανείς πίσω για να το καλύψει.

Παρ’ όλα αυτά, με καλή κυκλοφορία μπάλας, επιβάλλαμε το παιχνίδι μας και φτάσαμε μια ανάσα από την ισοφάριση, με τον Ισμέρη στο ύψος της μικρής περιοχής να σημαδεύει τον αντίπαλο γκολκίπερ, ο οποίος λίγο πριν είχε βγάλει με υπερένταση ένα εντυπωσιακό εναέριο σουτ του Γαλανόπουλου.

Αντί για την ισοφάριση, ήρθε το 2-0 στο 28′. Εκτέλεση κόρνερ, αμυνόμενοι και τερματοφύλακας καρφωμένοι στις θέσεις τους, κεφαλιά, γκολ. Ψυχρολουσία, γιατί η εικόνα του αγώνα δεν πρόδιδε κάτι τέτοιο.

Στο 35′ τραυματίστηκε ο Κώστας Λυμπερόπουλος, όταν έπεσε με φόρα στο δολοφονικό τοιχάκι (χωρίς το παραμικρό προστατευτικό κάλυμμα) που απέχει περίπου ένα μέτρο από την τελική γραμμή και που είναι απορίας άξιο πώς έχει περάσει από έγκριση από την αρμόδια επιτροπή.

Κλήθηκε ασθενοφόρο, το οποίο έφτασε στο γήπεδο ακριβώς με τη λήξη του αγώνα, δηλαδή μετά από περίπου 70-75 λεπτά (!!!) και το θετικό της υπόθεσης είναι πως ο Κώστας δεν έχει, τελικά, κάτι σοβαρό.

Ελλάς το μεγαλείο σου, ωστόσο, τόσο για το θέμα ασφαλείας του γηπέδου όσο και για την καθυστέρηση ανταπόκρισης του ΕΚΑΒ.

Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα μας μείωσε στο 36′, με τον Λάμπρο Ισμέρη να παίρνει… αμπάριζα τους αμυντικούς και να μπαίνει με την μπάλα στα δίχτυα, έπειτα από εκτέλεση κόρνερ και κόντρες στην περιοχή.

Το δεύτερο ημίχρονο παίχτηκε ουσιαστικά στο μισό γήπεδο, με την ομάδα μας να χάνει κραυγαλέες ευκαιρίες.

Τρεις φορές ο Μήτρου βρέθηκε σε καθαρή θέση για γκολ, σε καμία όμως δεν κατάφερε να ευστοχήσει, με τον αντίπαλο γκολκίπερ να είναι ο κορυφαίος της ομάδας του. Στο ενεργητικό του καταγράφεται μία ακόμα μεγάλη απόκρουση σε σουτ του Γαλανόπουλου, που από την πλευρά του αστόχησε απελπιστικά σε μια άλλη φάση, μέσα από την περιοχή.

Μεγάλη ευκαιρία είχε και ο Βλογιαννίτης, σε παράλληλο γύρισμα του Μήτρου, γενικώς είναι απορίας άξιο πώς δεν βάλαμε ένα τουλάχιστον γκολ στο β’ ημίχρονο (η Λαύρα από το 80′ έπαιζε με 10 παίκτες).

Πέρα, πάντως, απ’ όλα τα παραπάνω, θα πρέπει σίγουρα να μας προβληματίσει το γεγονός ότι έχουμε να κερδίσουμε από την 3η αγωνιστική (και φτάσαμε στην 8η).

Είμαστε πεπεισμένοι, πάντως, ότι σύντομα θα βρεθεί η άκρη, αφού και το υλικό υπάρχει και η δουλειά που γίνεται σε καθημερινή βάση, δεν αμφισβητείται.

Πάμε Απολλωνάρα!

ΑΠΟΛΛΩΝ: Ρήγας, Κωνσταντάκης, Τσεσμελής, Κοτσαύτης (46′ Μήτρου), Γαλανόπουλος, Παναγιώτου, Κανδεράκης, Λυμπερόπουλος Π., Γογγολίδης, Ισμέρης (72′ Βλάχος), Λυμπερόπουλος Κ. (36′ Βλογιαννίτης).