Φώντας Σταμάτης: «Επρεπε να είχα έρθει πριν 10 χρόνια»!

Εχει κερδίσει ανόδους και με άλλους συλλόγους, ωστόσο για τον ίδιο αυτό που κατάφερε με τα άλλα παιδιά στον Απόλλωνα, είναι κάτι το ξεχωριστό.

Ο κουμανταδόρος της μεσαίας γραμμής και του ρυθμού της ομάδας, ο αρχηγός, η αλεπού όπως τον φωνάζουν στα αποδυτήρια, ο παίκτης με τη φανέλα με το Νο.7, μιλάει στην κάμερα ενώ έχουν μόλις κοπάσει οι πανηγυρισμοί για το 3-0 επί της Κηπούπολης (στο οποίο με… αλεπουδίσια κίνηση σημείωσε το κρίσιμο δεύτερο γκολ στο 44′) και τη μαθηματική εξασφάλιση του εισιτηρίου για την Α’ Κατηγορία.

Η ομάδα ανέβηκε σήμερα και μαθηματικά, δύο χρόνια προσπάθεια επιβραβεύτηκε…

Λοιπόν να ξεκινήσω από τα κλισέ… Χρειαζόμαστε έναν βαθμό για το πρωτάθλημα, είμαστε πάρα πολύ κοντά, είναι μια χρονιά γεμάτη χαρά. Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή δεν έχω και πολύ καλά λόγια να πω… Συμφωνώ με τον Ηλία («η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος»), ο οποίος είναι ο πανταχού παρών… Μια χρονιά μόνο χαρά, νομίζω ότι θα ολοκληρωθεί με το πρωτάθλημα στις επόμενες δύο αγωνιστικές, είμαστε όλοι χαρούμενοι.

Πού την αφιερώνουμε αυτή την επιτυχία;

Εντάξει, σίγουρα την αφιερώνουμε σε έναν άνθρωπο που δεν είναι μαζί μας. Είναι κάτι που περιμέναμε όλοι μαζί, έγινε όμως όπως το ονειρευόμασταν και είναι σαν να είναι εδώ. Στον Αντώνη Μαραγκουδάκη. Σίγουρα και στους φιλάθλους μας, που ήταν πάντα οι περισσότεροι στα γήπεδα και ήταν και σήμερα εδώ παρότι έβρεχε πάρα πολύ. Και γενικότερα στους εαυτούς μας νομίζω, γιατί η προσπάθεια που έχουμε καταβάλει ήταν τεράστια.

Και ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό της ανόδου;

Ηρθα πέρσι στην ομάδα, αλλά πραγματικά σας μιλάω είναι μία οικογένεια σε όλα τα επίπεδα. Παίκτες, διοίκηση, φίλαθλοι, είναι οικογένεια και αυτό βγαίνει. Οσο και κλισέ και αν ακούγεται, είναι αλήθεια.

Ποιο ήταν το κομβικό παιχνίδι για την άνοδο;

Νομίζω στα Βριλήσσια το πήραμε χαμπάρι! Αλλά όλα τα παιχνίδια είναι σημαντικά και δύσκολα όταν κάνεις πρωταθλητισμό.

Είναι από τις πιο μεγάλες στιγμές στην καριέρα σου;

Στην όποια καριέρα μου, είναι πραγματικά σας μιλάω… το έχω ξαναπεί… θα έπρεπε να έχω έρθει ίσως και δέκα χρόνια νωρίτερα! Τίποτα, μόνο αυτό! Είναι πολύ μεγάλη η χαρά, πραγματικά!

Μοιραστείτε: