Οι νίκες αυτές, όπως το 2-1 επί των Αμπελοκήπων στην πάντα ιδιαίτερη Αλεπότρυπα, είναι που όταν στο τέλος γίνεται ο λογαριασμός, μετράνε πιο πολύ.
Είναι οι νίκες που κάνουν τη διαφορά και μας έλειψαν τα δύο προηγούμενα χρόνια, όταν κερδίζαμε τις εντυπώσεις και χάναμε την ουσία.
Το ματς εκ των προτέρων γνωρίζαμε ότι θα είναι δύσκολο, δεδομένου ότι οι Αμπελόκηποι και φιλόδοξοι ήταν και φορμαρισμένοι (7 αγωνιστικές αήττητοι).
Έβλεπαν το παιχνίδι αυτό ως την ευκαιρία τους να πλησιάσουν και είχαν ισχυρότατο κίνητρο. Η δική μας ομάδα, όμως, είχε διαφορετική άποψη και με πρωταγωνιστή τον Τάσο Χαμπέρη έφυγε νικήτρια από το γήπεδο, όπως συνηθίζει άλλωστε τα τελευταία χρόνια με τον συγκεκριμένο αντίπαλο.
Καλό ξεκίνημα και γρήγορο 0-1 (10’), με τον Χαμπέρη να κλέβει την μπάλα έξω από την αντίπαλη περιοχή και να νικά τον τερματοφύλακα στο μεταξύ τους τετ α τετ.
Προβάδισμα που έδωσε αυτοπεποίθηση και ηρεμία στον Απόλλωνα, ο οποίος έλεγξε το ρυθμό μέχρι και το 35’. Στο διάστημα αυτό δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για το 0-2, οι προσπάθειές μας όμως ήταν ημιτελείς και τα σουτ προς την εστία, άστοχα.
Στο τελευταίο 10λεπτο του πρώτου μέρους οι Αμπελόκηποι ανέβηκαν και είχαν δοκάρι με απευθείας εκτέλεση (ανύπαρκτου) φάουλ.
Το καλό διάστημα των αντιπάλων μας συνεχίστηκε για 20-25 λεπτά στην επανάληψη. Στο 60’ έγινε το 1-1, όταν από βολέ του τερματοφύλακα, αμυντική αδράνεια και κόντρες, η μπάλα στρώθηκε ανέλπιστα στον σκόρερ.
Τρία λεπτά αργότερα ο βοηθός σήκωσε έγκαιρα το σημαιάκι για οφσάιντ, ο επιθετικός των Αμπελοκήπων έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, αλλά η φάση ήταν προ πολλού άκυρη.
Ακολούθησε καθαρό πέναλτι σε ανατροπή του Παπουτσή, που αγνόησε ο διαιτητής.
Η είσοδος του Κουφού στο ματς, έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας μας. Τότε αποκτήσαμε φρέσκα πόδια και ιδέες στο κέντρο, γίναμε απειλητικοί και ψάξαμε τη νίκη.
Έτσι, το τελευταίο 20λεπτο μας ανήκε, με τον Κουφό να αναστατώνει την αντίπαλη άμυνα. Δικό του σουτ πέρασε ελάχιστα άουτ, αυτός έβγαλε την πάσα στο νικητήριο γκολ με κεφαλιά του Χαμπέρη (80’) και από δική του σέντρα ο Κομνηνός έπιασε εναέριο βολέ που απέκρουσε με υπερένταση ο αντίπαλος γκολκίπερ.
Μετά το 1-2 οι Αμπελόκηποι πίεσαν ανορθόδοξα και χωρίς στην πραγματικότητα να προβληματίσουν την άμυνά μας, αντίθετα ο Απόλλωνας είχε δύο τεράστιες ευκαιρίες με τον Φλωκιώτη για το 1-3. Στην πρώτη νικήθηκε σε τετ α τετ από τον τερματοφύλακα, στη δεύτερη η κεφαλιά του στο κόρνερ πέρασε ελάχιστα άουτ.
Σημαντική νίκη, όπως όλες. Μόνο που όσο πλησιάζουμε στο φινάλε του πρωταθλήματος, τα περιθώρια στενεύουν και τα λάθη απαγορεύονται. Και όταν κερδίζουμε παιχνίδια δύσκολα, έχοντας λίγους παίκτες να πιάνουν τα στάνταρ τους, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
Οσο τώρα για τις αστειότητες «κάποιοι θέλουν ο Απόλλων να ανέβει», αναρωτιόμαστε αν είμαστε τελικά τόσο… δυνατοί στο «παρασκήνιο» (της Γ’ Αθηνών, ήμαρτον…), που σε 22 παιχνίδια έχουμε κερδίσει 2 πέναλτι (κόντρα στις ουραγούς Ιεράπολη κι Αετό Καλλιθέας, 2η και 6η αγωνιστική), όταν ανταγωνιστές μας έχουν βαρεθεί να μαζεύουν βαθμούς στο 90φεύγα των αγώνων τους με εκτελέσεις από την «άσπρη βούλα».
Τόσο ευνοημένοι είμαστε, που σε κανένα παιχνίδι δεν παίξαμε έστω και για ένα λεπτό με παίκτη παραπάνω, αντιθέτως με παίκτη λιγότερο κερδίσαμε στο Ιλιον και ήρθαμε ισόπαλοι στον Προμηθέα.
Μήπως, τελικά, να αλλάζαμε… παραγκάρχη; Αντώνη (πρόεδρε), ψάξου!
ΕΝΔΕΚΑΔΑ
1. Κτενιαδάκης
2. Τζαλαγκόνια
3. Φλωκιώτης
4. Κοτσαύτης
5. Φελέκης
6. Μανασής (72′ Κουφός)
7. Παπουτσής
8. Λισγάρης
9. Κομνηνός (85′ Μαραθός)
10. Χαμπέρης (81′ Δημαλέξης)
11. Παππάς
ΠΑΓΚΟΣ
12. Μαραθός
13. Γιαννόπουλος
14. Κουφός
15. Γιουσίφ
16. Αλεξόπουλος
17. Δημαλέξης
18. Πασακόπουλος
Διαιτητής: Βαμιανάκης.
