Με δήλωσή του στο σάιτ της ομάδας, ο Γιώργος Αλεξόπουλος κάνει τον απολογισμό, ευχαριστεί τους ανθρώπους που αποτελούν την οικογένεια του Απόλλωνα και θέτει νέους στόχους.
Στον Απόλλωνα δεν μείναμε στους πανηγυρισμούς της ανόδου.
Από την επόμενη κιόλας ημέρα τέθηκε επί τάπητος ο προγραμματισμός της νέας περιόδου και το πρώτο βήμα ήταν η ανανέωση της συνεργασίας με το προπονητικό τιμ, τον τεχνικό Γιώργο Αλεξόπουλο και τον γυμναστή Γιώργο Κωνσταντινίδη.
Ακολουθεί ο απολογισμός, μέσα από τη δήλωση του Γιώργου Αλεξόπουλου.
Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω κάποια συναισθήματα, εκτιμήσεις και ευχές, να εξωτερικεύσω και να μοιραστώ ορισμένα πράγματα που έζησα και ένιωσα τα τρία τελευταία χρόνια κοντά στην οικογένεια του Απόλλωνα Χαλανδρίου.
Eνα ζήτημα που αποδείχτηκε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, το οποίο είναι και άποψή μας, εκτίμησή μας, πιστεύω μας, εμένα και του φίλου-συνεργάτη μου επί δεκαετία Γιώργου Κωνσταντινίδη ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα πολύ ωραίο κοινωνικό άθλημα, μέσα στο οποίο όταν καταθέτεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια, με τιμιότητα και αφοσίωση κερδίζεις πολλά πράγματα, που είναι απαραίτητα εφόδια στη ζωή σου.
Το ποδόσφαιρο, είτε είσαι προπονητής, είτε παίκτης, είτε παράγοντας, είναι ένα! Παίζεται σε ένα γήπεδο, από δύο ομάδες, με έντεκα παίκτες η κάθε ομάδα, με σκοπό να πετύχεις γκολ και να νιώθεις όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της προσπάθειας, του αγώνα. Ολο αυτό πρέπει να διέπεται από κάποιες βασικές αρχές.
Ο κάθε ένας παράγοντας από τους τρεις προαναφερόμενους, όταν σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, όταν κρατάει τους διακριτούς ρόλους του, χωρίς να ανακατεύεται σε «χωράφια» άλλων, τότε όλα μπορούν να πάνε κατ’ ευχήν.
Χαράσσουν την πορεία μαζί, συνεργάζονται, χαίρονται και λυπούνται μαζί, ξεπερνούν τις δυσκολίες με ηρεμία, νηφαλιότητα και με γνώμονα το καλό της ομάδας προχωρούν και φτάνουν στους στόχους που έχουν θέσει.
Δεν μπορεί η (όποια) διοίκηση να «ανακατεύεται» σε θέματα που δεν είναι ειδική, δεν μπορεί να παίζει με την ψυχολογία και τα όνειρα παιδιών (μικρών και μεγάλων) που προσπαθούν μέσα στο γήπεδο.
Δεν μπορούν να κάνουν τους ειδικούς σε ανθρώπους που έχουν σπουδάσει, έχουν ειδικευτεί, έχουν ζήσει μέσα από το συγκεκριμένο άθλημα.
Δεν μπορούν οι (όποιοι) προπονητές να πηγαίνουν στο γήπεδο με μόνο σκοπό να περάσει η ώρα να πληρωθούν, να μεταφέρουν τις ευθύνες σε άλλους, να κάνουν δημόσιες σχέσεις κλπ. χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ότι υπάρχουν παιδιά και άνθρωποι που θυσιάζουν χρόνο και χρήμα σε ένα σύλλογο, που θέλουν να έχουν οράματα και συνθήκες για να δημιουργήσουν.
Αυτά θα πρέπει οι προπονητές να προσφέρουν με τις γνώσεις τους, τις εμπειρίες που έχουν, ώστε να μπορούν όλοι μαζί να δημιουργούν υγιείς συλλόγους, ωραίες παρέες και καλές ομάδες.
Οταν ξέρεις προς τα που βαδίζεις, είναι σημαντικό να χαίρεσαι την κάθε στιγμή της διαδρομής, χωρίς να παραμελείς τον στόχο σου. Ολα θα έρθουν με υπομονή κι επιμονή και θα είναι ουσιαστικά.
Οι παίκτες-αθλητές είναι ερασιτέχνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχουν λιγότερες υποχρεώσεις ή ιδιαίτερες απαιτήσεις. Από τη στιγμή που αποφασίζουν κι έρχονται εθελοντικά, πρέπει να το αγαπούν αυτό που κάνουν και να συμμετέχουν με την ψυχή και το σώμα τους.
Να γίνουν μία γροθιά και να ξέρουν ότι είτε παίζουν πολύ είτε λιγότερο είναι σημαντικοί για την ομάδα, όλοι. Να κάνουν με όρεξη τις προπονήσεις, να ανεβάζουν τον πήχη αγωνιστικά, να μαθαίνουν, να προσπαθούν και να χαίρονται αυτό που κάνουν.
Θέλω να ευχαριστήσω τον συνεργάτη μου Γιώργο Κωνσταντινίδη για όλη αυτή την προσπάθεια που κάνουμε εδώ και μια δεκαετία και να του πω ότι τελικά αξίζει να το κάνουμε αυτό το ταξίδι στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αφήνουμε πίσω τα άσχημα και συνεχίζουμε κρατώντας τα σημαντικότερα και πιο ουσιαστικά, φίλε προχωράμε!!!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτά τα παιδιά! Τους ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΛΛΩΝΑ!
Τρία χρόνια στάθηκαν στην προσπάθεια για τη δημιουργία αυτής της ομάδας και δίκαια τους αναλογεί το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας. Αφιερώνοντας ώρες από την προσωπική τους ζωή, ακόμη και κλέβοντας χρόνο από την εργασία τους, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και δίκαια ανταμείφθηκαν.
Η άνοδος ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αλλά το σημαντικότερο και το σπουδαιότερο το δημιούργησαν μέρα με τη μέρα όλο αυτό το διάστημα κι έχουν γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά τους στην ιστορία του συλλόγου.
Ο Φίλιππος, ο Ακης, ο Γιάννης, ο Σωτήρης, ο Μανώλης, ο………… όλοι τους είναι υπέροχοι. Είμαστε περήφανοι που συνεργαζόμαστε μαζί τους, είναι τιμή μας! Αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια για ακόμη καλύτερα πράγματα, με νέους στόχους, υπάρχει το υλικό για ακόμη ψηλότερα!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που αυτά που προσφέρει δεν μπορούν να αποτιμηθούν εύκολα. Η παρουσία του στο τμήμα ήταν, είναι και θα είναι καταλυτική, αυτός ο άνθρωπος είναι ο έφορος, ο Ηλίας Μαρέντης. Τέτοιοι παράγοντες υπάρχουν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού! Από τέτοιους ανθρώπους πρέπει να ξεκινούν οι ομάδες και μετά να κάνουν προγραμματισμό!
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω και να τονίσω τη σημαντική παρουσία ενός ανθρώπου που κρατούσε τις ισορροπίες. Εναν υγιή παράγοντα, με νοοτροπία και σκεπτικό που χρειάζονται στο ποδόσφαιρο, τον γενικό αρχηγό Βαγγέλη Ξυπολιτίδη.
Ευχαριστούμε πολύ τον πρόεδρο της ομάδας, τον Αντώνη Μαραγκουδάκη, έναν αγνό παράγοντα (πρέπει να μείνει έτσι), με σημαντική προσφορά στο σύλλογο. Ο καπετάνιος πρέπει να παίρνει αποφάσεις που θα είναι για καλό, με γνώμονα πάντα τη σωστή επιλογή της πορείας του πλοίου. Κυματισμοί, προβλήματα, πάντα θα υπάρχουν. Αν είσαι ξεκάθαρος σε αυτά που κάνεις, θα τα ξεπεράσεις.
Ενα ευχαριστώ σε ανθρώπους που ήταν και είναι κοντά στην ομάδα. Καθημερινά έζησαν και ζουν από κοντά αυτή τη σημαντική προσπάθεια της ομάδας και βοηθούν με κάθε τρόπο, χαίρονται και λυπούνται μαζί μας. Ο Γιάννης, ο Σπύρος και ο Μίμης, αδερφοί Γιασαφάκη.
Επίσης, παίρναμε και παίρνουμε κουράγιο βλέποντας στο γήπεδο μαζί μας, τον Μαρίνο με τα αστεία του, τον Τάκη με τη βροντερή φωνή, τον Γιώργο (συγνώμη που δεν παίρνει ευκαιρίες αγωνιστικά, πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο!), τον Σπύρο (ξέρει την καλύτερη μπάλα ακόμη και σ’ αυτήν την ηλικία), τον Γιάννη τον γραμματέα, τον κύριο Γιώργο τον Κόλλια, τον Γιάννη τον φίλαθλο. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς και τους θέλουμε κοντά μας.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη συνεργασία με τα παιδιά που είναι υπεύθυνοι για τις υποδομές. Τον Αντώνη Ταβερνάρη και τον Γιάννη Γουρδουμπά. Χωρίς τη σημαντική δουλειά που κάνουν, δεν θα μπορέσει να σταθεί εύκολα αυτό το οικοδόμημα του Απόλλωνα. Ηταν άψογοι, τους ευχαριστούμε και πιστεύουμε να συνεχίσουμε το ίδιο!
Πέρασαν τρία υπέροχα χρόνια δημιουργικά, μας ωρίμασαν, αποκτήσαμε νέες εμπειρίες, δικαιώθηκαν τα πιστεύω και οι κόποι μας. Ομως δεν τελείωσε τίποτα, ένας κύκλος έκλεισε και ένας νέος ανοίγει.
Είμαστε υποχρεωμένοι να προσπαθήσουμε περισσότερο, όλοι. Πρέπει να ανεβάσουμε τον πήχη ψηλότερα, να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις από τους εαυτούς μας. Πρέπει να γίνουμε καλύτεροι, το οφείλουμε ο ένας στον άλλον, το οφείλουμε στους εαυτούς μας.
Μην αφήσουμε στη μέση αυτό το υπέροχο ταξίδι, μη δώσουμε την ευκαιρία να μας το στερήσει κανείς. Μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να εγκαταλείψουν χάρις σκοπιμοτήτων.
Είμαστε ένα, μία γροθιά, ο ένας θα τραβάει τον άλλον και όλοι μαζί θα ζήσουμε σημαντικές και όμορφες στιγμές που μας περιμένουν. Εδώ στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ δημιουργούμε -και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό- ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Ελάτε! Πάμε μαζί, παρέα όλοι, προπονητές, παίκτες, διοίκηση, να διατηρήσουμε και να μεγαλώσουμε αυτό που έχουμε φτιάξει!
Μέσα στις δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις που ζούμε, ας δώσουμε στους εαυτούς μας και στους συναγωνιστές μας ελπίδα και αισιοδοξία ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε!
